Ο γίγαντας κοιμάται

Κι ενόσω περιμένουμε την έγκριση από το etwinning για το πρόγραμμα μας, η τάξη δουλεύει πυρετωδώς για να γνωριστούν τα παιδιά μεταξύ τους και να εξοικειωθούν με τις ρουτίνες του Ολοημέρου.

Σκέφτηκα λοιπόν να μοιραστώ σήμερα μαζί σας, τον τρόπο που τακτοποιούνται οι γωνιές της τάξης, με απόλυτη ησυχία και στην ΕΝΤΕΛΕΙΑ. Τον τρόπο (όπως όλοι ξέρετε είμαι μεγάλη ΚΛΕΦΤΡΑ), τον «δανείστηκα» από το 1ο Νηπιαγωγείο Μελισσοχωρίου και τον κ. Παναγιώτη και την κ. Μαρία, όταν αυτό τον Ιούνιο, πήγα προς αντικατάσταση ενός συναδέλφου σε άδεια.

Τα παιδιά την ώρα που έπρεπε να μαζευτεί η τάξη, είχαν προσυμφωνήσει έναν ήχο (τον ήχο του ταμπουρίνου) και το άτομο που θα είναι ΓΙΓΑΝΤΑΣ από την προηγούμενη, και με το που άκουγαν τον ήχο τραγουδούσαν ρυθμικά:

Ο γίγαντας κοιμάται

παιχνίδια μη βροντάτε. 

Τα αυτιά του τα μεγάλα

ακούν και την ψιχάλα.

Αν ο γίγαντας ξυπνήσει

τα παιχνίδια μας θα κλείσει,

μες στην αποθήκη 

να παίζει το ποντίκι.

Τότε ο προσυμφωνημένος γίγαντας, φορούσε τεράστια αυτιά στο κεφάλι του και καθόταν στην παρεούλα, περιμένοντας την τάξη να τακτοποιηθεί, με απόλυτη ησυχία, και εάν κάποιος έκανε φασαρία, τον σταματούσε, λέγοντας του: Εχασες…

Όταν κάθε παιδί τελείωνε την τακτοποίηση της γωνιάς του, καθόταν στην παρεούλα και περίμεναν μέχρι να έρθει και το τελευταίο παιδί. Τότε το παιδί- γίγαντας σηκωνόταν και έλεγχε με μεγάλη λεπτομέρεια την κάθε γωνιά.

Στο τέλος ερχόταν στην παρεούλα και τα παιδιά τον ρωτούσαν:- Γίγαντα, είσαι Ευχαριστημένος, Δυσαρεστημένος ή μέτρια. Και σε κάθε απάντηση τα παιδιά ρωτούσαν -Γιατί; Αμέσως μετά αποφάσιζαν όλοι μαζί, ποιος θα ήταν ο επόμενος γίγαντας, μέσα από έναν πίνακα διπλής εισόδου, λαμβάνοντας υπόψιν τα παιδιά που είχαν «χάσει» λόγω φασαρίας,  δεν μπορούσαν να γίνουν την επόμενη φορά γίγαντες.

Φέτος λοιπόν το δοκίμασα στην τάξη του Ολοημέρου και έχει τρελή επιτυχία.

Δοκιμάστε το… και δέχεται πολλές παραλλαγές…. η μάγισσα κοιμάται, ο πρίγκιπας κοιμάται κοκ…

 

O Κουτσοφλέβαρος- Καρκαβίτσας

Όταν είμαι στη βάρδια του Ολοημέρου πάντα προτιμώ να κάνω ανάλαφρα πράγματα,

που να αποσυμπιέζουν τα παιδιά και να διασκεδάζουμε…

Τι ωραιότερο από θεατρικό παιχνίδι σε συνδυασμό με τους αριθμούς;

Η γνωστή ιστορία του Φλεβάρη,

που είχε 11 αδέλφια,

 

που κάθε πρωί πήγαιναν στο χωράφι, να καλλιεργήσουν το χωράφι τους

και κουρασμένοι από τον κάματο επέστρεφαν στο σπίτι.

Μια μέρα, ο Φλεβάρης, δήλωσε εξαιρετικά κουρασμένος στα αδέλφια του και ζήτησε να μείνει στο σπίτι!

Τα αδέλφια του έδειξαν κατανόηση…. όμως εκείνος είχε ένα πονηρό σχέδιο…

Άνοιξε το βαρελάκι με το κρασάκι όλου του χρόνου και άρχισε να πίνει,

και να πίνει…

… ώσπου ήπιε όλο το κρασάκι και μεθυσμένος έπεσε να κοιμηθεί….

Όταν γύρισαν τα αδέλφια του, τον βρήκαν να ροχαλίζει με το στομάχι πρησμένο και έτρεξαν στο βαρελάκι με το κρασί!

Όταν διαπίστωσαν ότι τους είχε πιει το κρασί, του όρμηξαν

και αποφάσισαν να τον τιμωρήσουν κόβωντάς του τρεις μέρες….

Έτσι από τότε ο Φλεβάρης έχει 28 μέρες και το όνομά του είναι ΚΟΥΤΣΟΦΛΕΒΑΡΟΣ!!!

Δεν ξέρω αν σας άρεσε η ιστορία, αλλά εμείς την παίξαμε τόσες φορές και γελάσαμε τόσο πολύ…….

Καλό μήνα!

Η εβδομάδα του ολοημέρου

Τα παιδιά τις πρώτες εβδομάδες του σχολείου δεν τους αρέσει καθόλου το ολοημερο…. Σιχαίνονται την ιδέα να κοιμούνται κάπου μακρυά απο το σπίτι τους. Πάντα προσπαθώ να την κανω αστεία, διασκεδαστική κι ελκυστική, έτσι ώστε να έρχονται με ευχαρίστηση στο σχολειο.
Το προβλημα πάντα ειναι οτι ΔΕΝ θελουν να κοιμηθούν!
Και τότε εμφανίζονται και οι γονείς που, πότε θέλουν να κοιμούνται, πότε δε θέλουν να κοιμούνται, σου κάνουν δηλώσεις οτι το παιδί τους εχει να κοιμηθεί απο τριων μηνών μεσημέρι και τέτοια σχετικά…..
Μην το βάλετε κάτω….. ΠΟΤΕ δεν κοιμόμαστε….. ΧΑΛΑΡΩΝΟΥΜΕ! Και για να χαλαρώσουμε χρειαζόμαστε κάτι χαλαρωτικό!
Συνηθίζω λοιπον να βάζω ενα προγραμμα εβδομάδας ολοήμερου, όπου παει ως εξής:
τη Δευτέρα διηγούμαι ενα παραμύθι ατελείωτο….. ( η Φανή Δίγκα συνήθιζε να λέει οτι το παρακάνω κι οτι δε γίνεται η Σταχτοπούτα να ειναι σκουντουφλω και η Κοκκινοσκουφίτσα να κυνηγάει την κακιά μάγισσα. Πιστέψτε με ολα γίνονται….. Κι όσο πιο αστεία ειναι η ιστορία τόσο πιο πολύ χαλαρώνουν τα παιδια…. Κι όσο πιο πολύ χαλαρώνουν τόσο πιο εύκολα κοιμούνται….)
Την Τρίτη και την Τετάρτη διαβάζω μεγάλα παραμύθια,
την Πέμπτη βάζω το cd να διαβάζει ενα παραμύθι και
την Παρασκευή ζητάω να φέρουν τα παιδια στο σχολειο ενα αγαπημένο τους DVD… Ετοιμάζω pop corn και η προβολή ξεκινάει, χωρίς ύπνο…..

Η εβδομάδα γίνεται διασκεδαστική και παράλληλα μαθαίνουμε τις ημέρες της εβδομάδας….
Γιατι όχι;
Tip της χαλάρωσης…… ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΦΗΝΟΥΜΕ τα παιδιά μόνα τους τις πρώτες εβδομάδες….. Ο,τι και να γίνει, ακομη κι αν κοιμηθούν όλοι, εμείς μένουμε στο καρεκλάκι και δεν το κουνάμε λεπτό.

Προσαρμογή στο ολοημερο

Δύσκολη η πρώτη εβδομάδα στο νηπιαγωγειο. Πόσο μάλλον αν είσαι και στη βάρδια του ολοημέρου. Τα περισσότερα παιδια, που δεν έχουν παει ποτε σχολειο, αρνούνται πεισματικά να προσαρμοστούν σε αυτό το ωράριο. Κλαψουρίζουν διαρκώς, σε ρωτούν συνέχεια ποτε θα έρθει η μαμα τους και σου δυσκολεύουν την ημέρα!
Η καλύτερη απάντηση -που μέχρι σημερα εχω βρει σε αυτήν την ερώτηση- ειναι «Εσυ πότε λες;» Στην αρχή νευριάζουν, αλλα στην πορεία ανακαλύπτουν οτι ειναι αστείο.
Δε θα σταματήσει το κλαψουρισμα, ούτε θα διορθωθούν τα πράγματα δια μαγείας! Η συνταγή για να σταματήσουν οι δυσκολίες ειναι η προσαρμογή.
Οπλιστείτε λοιπόν, με τεράστια υπομονή κι ενα μεγαααααλο χαμόγελο και…… Μη φοβάστε! Μπόρα ειναι θα περάσει…. Λίγες μέρες και τότε ολα τα ωραία θα αρχίσουν!

Γωνιές στο νηπιαγωγείο

Κάθε χρόνο μου αρέσει να ανοίγω πολλές γωνιές στο χώρο μου. Θέλω τα παιδια να έχουν πολλές επιλογές και να μη βαριούνται τα ίδια και τα ίδια.
Δε μου αρέσει όμως, να ειναι όλες ανοιχτές και να γίνεται πανζουρλισμός. Οταν ήμουν λοιπόν στο 3ο Νηπιαγωγειο Διαβατων, με το Γιάννη Θεοδωρου και τη Βασιλική Λιχριδα, μου έδειξαν έναν ωραίο τροπο να χειρίζομαι τις γωνιές και τον κράτησα.
Σε ενα φάκελο είχαν πολλές γωνιές και έδιναν στα παιδια να αποφασίσουν ποιες γωνιές ήθελαν να ανοίξουν και τους έβαζαν έναν αριθμητικό περιορισμό. Έτσι τα παιδια επέλεγαν 5 γωνιές, τις οποίες ήθελαν και οι υπόλοιπες παρέμεναν κλείστες. Φυσικά, αν κάποιος ήθελε να επίμονα να ανοίξει μια ακομη,δε χαλουσαμε χατίρια…..
Στην πορεία τα παιδια ήθελαν να δημιουργήσουν και δικές τους γωνιές, έτσι αποφάσισα να το εξελιξω.
Πλέον, ζωγραφίζω μόνη μου τις γωνιές με τα παιδια (αντί να εκτυπωνω) κι έτσι τους ειναι πολύ οικείο να δημιουργήσουν και δικές τους γωνιές.
Και σας παρουσιάζω κάποιες απο τις περσινές μας γωνιές, όχι για την ομορφιά τους, αλλα για την απλότητα τους, την ευκολία και την αποτελεσματικότητα.

ς