Ψυχρά χρώματα σε διαφορετικούς τόνους

Η εποχή χειμώνας,

η ενότητα νερό

και είναι ευκαιρία να μιλήσουμε για ψυχρά χρώματα και χρωματικούς τόνους.

Είναι εύκολο να δείξουμε στα παιδιά ότι ένα χρώμα μπορεί να είναι πιο σκούρο

και πιο ανοιχτό και ότι αυτό μπορούμε να το διαχειριστούμε

έχοντας δίπλα στη χρωματική μας παλέτα το λευκό χρώμα.

Το μόνο που χρειάζεται είναι να παίρνουμε μία μικρή ποσότητα λευκού χρώματος

και να βάζουμε σταδιακά περισσότερο από το χρώμα που θέλουμε διαμορφώσουμε χρωματικά.

Έτσι είναι εύκολο να φτιάξουμε ένα φεγγαρόφωτο μόνο με τρία ψυχρά χρώματα!

Πως θα σώζατε το χιονάνθρωπο που δεν ήθελε να λιώσει;

Η κ. Επιστήμη σήμερα ήρθε διαβασμένη.

Είχε διαβάσει το βιβλίο του Μάνου Κοντολέων, Ο χιονάνθρωπος που δεν ήθελε να λιώσει,

και ήρθε ιδιαίτερα συγκινημένη.

Ήθελε οπωσδήποτε να βρούμε τρόπο να κρατήσουμε το χιονάνθρωπο «ζωντανό».

Mας έβαλε την εξής πρόκληση:

Μας έδωσε λοιπόν διάφορα υλικά

Γούνα

Μαντήλι

Λαδόκολλα

Αλουμινόχαρτο

Χαρτί Κουζίνας

Πλαστική Σακούλα

Τούλι

και η πρόκληση ξεκίνησε.

Πρώτα φτιάξαμε μία σελίδα , ως πραγματικοί επιστήμονες,

όπου έπρεπε να διατυπώσουμε τις υποθέσεις μας και να τις αιτιολογήσουμε!

Κάθε παιδί έπρεπε να κάνει μία υπόθεση και να αιτιολογήσει την υπόθεσή του. Οι πιο ωραίες υποθέσεις ήταν για τις σακούλες, γιατί λέει «στα σουπερ μαρκετ έχει πολύ κρύο κι έτσι θα συντηρηθεί το παγάκι».

Επίσης πολλοί διάλεξαν το αλουμινόχαρτο, «γιατί είναι κρύο και δε λιώνει τίποτα.»

Κάποιοι διάλεξαν τη γούνα, «γιατί είναι χοντρή και θα κάνει δουλειά»!

και υπήρξε μια μεγάλη διαφωνία όσον αφορά το χαρτί, «γιατί θα βραχεί και θα λιώσει……»

Αφού λοιπόν καταγράφηκαν οι υποθέσεις μας, προχωρήσαμε στον πειραματισμό!

γούνα (χάλασα ένα παλιό αρκουδάκι για να πάρω τη γούνα του!!!!)

χαρτί

ύφασμα,

αλουμινόχαρτο,

τούλι,

σακούλα πλαστική,

και λαδόκολλα δε διάλεξε κανένας και αναγκαστικά τη διάλεξα εγώ (κι έτσι δεν κατάφερα να με βγάλω φωτογραφία!)

Έπρεπε να αφήσουμε το χρόνο να περάσει κι έτσι βάψαμε με παγάκια μια σύντομη ζωγραφιά,

και διαβάσαμε το βιβλίο του Μ. Κοντολέων «Ο χιονάνθρωπος που δεν ήθελε να λιώσει».

Φάγαμε το πρωινό μας κι αφού ολοκλήρωσαν όλοι το πρωινό τους καθίσαμε στην παρεούλα να καταγράψουμε τα αποτελέσματα.

στο αλουμινόχαρτο και τη λαδόκολλα τα παγάκια είχαν λιώσει!

το ίδιο και στη σακούλα.

Στο τούλι και το ύφασμα είχαν μειωθεί σε όγκο αλλά ακόμη διατηρούσαν τη στέρεη μορφή τους.

Η γούνα είχε συντηρήσει άριστα το παγάκι, που σχεδόν δεν είχε πειραχτεί.

Όπως αντιλαμβάνεστε καλύτερο θερμομονωτικό κρίνεται η ΓΟΥΝΑ.

Συμπέρασμα: Αν  ήθελε ο χιονάνθρωπος να μη λιώσει έπρεπε να του βάλουμε τη γούνα μας…!!!!

Και τώρα η επιστημονική εξήγηση:

Ως θερμική αγωγιμότητα (συμβολίζεται συνήθως με k) ορίζεται η χαρακτηριστική ιδιότητα της ύλης που προσδιορίζει την ευκολία ή δυσκολία διάδοσης της θερμότητας στο εσωτερικό ενός υλικού. Η Θερμική αγωγιμότητα μετριέται με τον «συντελεστή αγωγιμότητας» ο οποίος διαφέρει από σώμα σε σώμα.
Ανάλογα με την ευκολία της διάδοσης της θερμότητας τα σώματα (υλικά) διακρίνονται σε ευθερμαγωγά, ή καλοί αγωγοί θερμότητας, (όπως π.χ. τα μέταλλα) και σε δυσθερμαγωγά, ή κακοί αγωγοί θερμότητας, ή κατ΄ επέκταση θερμομονωτικά, (όπως π.χ. το ξύλο, ο αμίαντος, τα υγρά και τα αέρια).

Ήταν πολύ εντυπωσιακό σήμερα, ότι τα παιδιά αναίρεσαν τη γνώση τους και άρχισαν να σκέφτονται γιατί;;;;

Πολλά παιδιά ήταν σίγουρα ότι το αλουμινόχαρτο θα «δούλευε» και άρχισαν να ρωτάνε με πολύ ενδιαφέρον γιατί;

Αυτή η ΕΠΙΣΤΗΜΗ μου αρέσει…

που κάνει το μυαλό να κινείται και να αναρωτιέται!!!

μου αρέσει να μυρίζω καμένα εγκεφαλικά κύτταρα…..

https://d19tqk5t6qcjac.cloudfront.net/i/412.html

https://d19tqk5t6qcjac.cloudfront.net/i/412.html

Κοκκινολαίμης- το πουλί του χειμώνα

Οι πρώτες μέρες του χρόνου,

προσφέρονται να μιλήσουμε για το χρόνο,

τις εποχές, τους μήνες, την εναλλαγή μέρας – νύχτας κοκ.

Είναι και μια καλή ευκαιρία να μιλήσουμε για το χειμώνα,

το Γενάρη και να μάθουμε ότι αφορά το κρύο.

Μια ωραία ιστορία είναι και η ιστορία του Κοκκινολαίμη.

Ο Βοριάς και ο Κοκκινολαίμης- Ένα όμορφο παραμύθι 

 Λοιπόν, μια χειμωνιάτικη μέρα, ο κοκκινολαίμης άκουσε το βοριά να φυσάει, βου! βου! βου!

Τα παιδιά, σαν άκουσαν το βοριά, φόρεσαν τα παλτά τους, τους σκούφους τους και τα γάντια τους.

Όμως ο καημένος ο κοκκινολαίμης δεν είχε ούτε σκούφο να φορέσει.

—    Τσίου! Τσίου! πρέπει να βρω ένα μέρος να χωθώ,
είπε και πέταξε ανάμεσα στα κλαριά ενός θάμνου.
Εκεί μέσα δε θα φύσαγε τόσο πολύ.

Όμως τα φύλλα κουνήθηκαν κι ένα μικρό κεφαλάκι ξεφύτρωσε από το θάμνο.

Ήταν ένα ποντίκι του αγρού.
—    Αχ, ποντικάκι μου! του είπε ο κοκκινολαίμης, πού να πάω για να μην κρυώνω;
—  Εγώ τώρα κοιμάμαι, είπε το ποντικάκι,

δεν είναι καθόλου  ευγενικό να ενοχλείς τους φίλους σου. Φεύγα από δω.

Τι να κάνει ο κοκκινολαίμης;

Πήγε και χώθηκε στην κουφάλα ενός δέντρου.

Όμως κι εκεί πρόβαλε ένα άλλο μικρό κεφαλάκι. Ήταν ένα λαγουδάκι.

—   Αχ, λαγουδάκι μου! του είπε ο κοκκινολαίμης,

μήπως μπορείς να μου πεις πού να πάω να χωθώ για να μην κρυώνω;
—    Εγώ κοιμάμαι, είπε το λαγουδάκι. Φεύγα από δω.

Ο καημένος ο κοκκινολαίμης δεν ήξερε τι να κάνει.
Όμως μέσα στην τόση στενοχώρια του, ακούει ξαφνικά μια φωνούλα να του λέει:
—    Έλα μαζί μου, ξέρω εγώ μια ζεστή φωλιά. Έλα μαζί μου.
Γύρισε και είδε ένα πουλάκι ίδιο μ” αυτόν.

Ήταν ένας άλλος κοκκινολαίμης.

Πέταξαν λοιπόν μαζί τα δυο πουλιά, ώσπου έφτασαν σ” ένα ζεστό μέρος γεμάτο σανό.
—    Μπες εδώ μέσα! του είπε ο φίλος του.
Κι ο κοκκινολαίμης μας μπήκε στο ζεστό σανό.

—    Εδώ θα περάσεις το χειμώνα σου. Εγώ σ” αφήνω, πάω στη δικιά μου φωλιά. Γεια σου!

Και  φρουτς!  Πέταξε μακριά.

Σε λίγο άρχισε πάλι να φυσάει ο Βοριάς, ου! συ! ου!

Όμως ο κοκκινολαίμης μας είχε τρυπώσει το κεφαλάκι του

κάτω από τις φτερούγες του και κοιμόταν χωμένος στο σανό.

Τι τον ένοιαζε τώρα αν φυσούσε ο βοριάς;

______________________________________________

Και τώρα ευκαιρία για κολάζ!

Χρειαζόμαστε ό,τι περίσσεψε από χαρτόνια και 1 κομμάτι ρολό κουζίνας και λίγο βαμβάκι

και αφήστε τα παιδιά να αυτενεργήσουν…..

την ιστορία τη βρήκα εδώ